Znany polski szlagier z okresu międzywojennego z repertuaru Toli Mankiewiczówny oraz Mieczysława Fogga.Utwór ten,który powstał w 1932 roku,uważany jest za jedno z najlepszych polskich tang.Muzykę skomponował Artur Gold do tekstu Andrzeja Własta.
Tekst piosenki:
Jesienne róże,róże smutne herbaciane.Jesienne róże są jak usta Twe kochane.Drzewa w purpurze ostatni dają Nam schron.A serca biją jak dzwon,na jeden ton.
Jesienne róże szepczą cicho o rozstaniu.Jesienne róże mówią Nam o pożegnaniu i w liści chmurze idziemy przez parku głusz.Jesienne róże więdną już.
Tak niedawno był maj,byliśmy tak szczęśliwi uśmiechnięci i tkliwi,któż te dni znów ożywi.Chłodną rękę swą daj,spójrz mi w oczy i powiedz czy mnie kochasz ja wiem,to jest złudą i snem.
Jesienne róże...
Ty nie kochasz mnie już tak jak dawniej to było całą w uczuć swych siłą to się wczoraj skończyło dzisiaj więdnie wśród róż Nasza miłość gorąca zanim zwiędnie jak kwiat pozwól odejść mi w świat jesienne róże szepczą cicho o rozstaniu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz