"Poszła Karolinka do Gogolina"

Śląska pieśń ludowa.Pieśń jest hejnałem Gogolina,stała się też inspiracją dużego pomnika ustawionego w centrum Gogolina,a postacie Karolinki oraz Karliczka zostały uwiecznione w herbie gminy Gogolin.Jest jedną z piosenek repertuaru zespołu Śląsk.Utwór ten zarejestrował Juliusz Roger w swoim zbiorze"Pieśni Ludu Polskiego w Górnym Szląsku"z muzyką,wydanym w roku 1863 we Wrocławiu.Roger odnotowuje trzy wersje piosenki.Pierwsza z nich(z adnotacją o pochodzeniu z powiatów rybnickiego i gliwickiego)jest umieszczona pod numerem 129.W tej wersji Karolinka idzie do Bogumina,pieśń liczy osiem zwrotek,a pierwsza z nich brzmi Poszła Karolinka/Do Bogumina /A Karliczek za Nią/A Karliczek za Nią/Z flaszeczką wina.Druga wersję(pod numerem 130)Roger opatrzył adnotacją o pochodzeniu z powiatu lublinieckiego.Różni się ona od poprzedniej metrum i tempem,całkiem inną melodią oraz początkowymi wierszami(tu:Idzie Karolinka/Od Bogumina/A Karliczek za Nią/A Karliczek za Nią/Jak za szwarną panią).Trzecia zanotowana przez Rogera wersja(z powiatu oleskiego,zapisana pod numerem 131)składa się z dziesięciu zwrotek po 5 wersów.W tej wersji bohaterka ma na imię Karlinka,a Bogumin został zastąpiony Gogolinem.Początkowe wersy brzmią Jechała Karlinka/Do Gogolina/A Karliczek za Nią,/Jak za młodą panią,/Z flaszeczką wina.

Tekst piosenki:

I:Poszła Karolinka do Gogolina(bis)a Karliczek za Nią jak za młodą panią z flaszeczką wina.

II:Wróć se,Karolinko,napij se wina(bis)a bydziesz czorwona a bydziesz czorwona jako malina.

III:Szła do Gogolina przedsa patrzyła(bis)ani se na swego synka szykownego nie obejrzała.

IV:Wróć se Karolinko bo jadom goście(bis)joł se już nie wrócam bo se bardzo smuca boch już na moście.

V:Pod tom kamienicom bronny koń stoi(bis)już se Karolinka,już se Karolinka do ślubu stroi.

VI:Jak se nastroiła,bardzo płakała(bis)swój zielony wionek,swój zielony wionek z głowy stargała.

VII:Prowadźże mnie,dróżko,hen,w daleki świat(bis)znajda tam inkszygo synka szykownego co mi bydzie rad.